Woongebouw De Fierens is een sociaal woningbouwcomplex uit het interbellum in het centrum van Antwerpen en bestaat uit een hoofdblok met binnenkoer en een lager gelegen L-vormig blok. Stilistisch roept De Fierens het baksteenmodernisme van de jaren dertig op die de verworvenheden van nieuwe bouwconstructies en installatietechnieken combineerde met vernieuwende kunstuitingen van de Art Deco. Kenmerkend voor het complex is het verzorgde materiaalgebruik en de verfijnde bouwpolychromie met gevelparementen van gemêleerde gele baksteen en paarsbruine terracottategels in de sokkelverdieping.

De inzet van het plan is om beide gebouwen als stedenbouwkundige eenheid te versterken. Daartoe worden de gebouwen op een gemeenschappelijke vloer gezet en wordt de tussengelegen Creasbeekstraat getransformeerd tot een autoluw hof. Op de hoek van de Nationalestraat en de Kronenburgstraat wordt het huidige hoekgebouw, dat geen onderdeel vormde van de Fierenshoven, afgebroken en vervangen door nieuwbouw. Het nieuwe pand krijgt een eigen identiteit, maar sluit in proporties, kleur en detaillering nauw aan bij de architectuur van de naastgelegen vleugels. Om de doorwaadbaarheid van het ensemble te bevorderen worden de bestaande poorten geopend en wordt er in het hoekpand een nieuwe poort toegevoegd.

De nieuwe indeling van de grondplannen brengt het woningbestand terug naar een mix van circa 125 wooneenheden maar laat de basisstructuur zoveel mogelijk intact waarbij originele details sterk bijdragen aan de interieurbeleving. De commerciële ruimtes op de begane grond worden opengewerkt door middel van dubbelhoge etalages. Als alternatief voor de relatief kleine nutsbalkonnetjes wordt het dak van de Fierens ingericht als een collectieve tuin en biedt de bewoners een spectaculair panorama over de stad.